توضیحات
ﭼﻜﻴﺪه ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف اراﺋﻪ و ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﺪﻟﻲ ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ از راﺑﻄﺔ ﻣﻴﺎن ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺮدي در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻌﻬﺪ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ، اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺟﻬﺖ ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﺪل ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ اراﺋﻪ ﺷﺪه، ﺳﻪ ﺳﺎزﻣﺎن دوﻟﺘﻲ، ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺧﺼﻮﺻﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدﻳﺪه و ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺟﺎﻣﻌﺔ آﻣﺎري اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﺸﻜﻞ از ﺗﻤﺎم ﻣﺪﻳﺮان و ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﺳﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ 1050 ﻧﻔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﺮﻣﻮل ﻛﻮﻛﺮان و ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﻴﺮي از روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﻴﺮي ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﻃﺒﻘﻪاي ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ، ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ 281 ﻧﻔﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدﻳﺪ. در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ 2 ﻓﺮﺿﻴﻪ اﺻﻠﻲ و 6 ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻓﺮﻋﻲ در ﺳﻄﺢ اﻃﻤﻴﻨﺎن 99 ﻣﻮرد آزﻣﻮن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻃﻲ آن راﺑﻄﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ و راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻜﻮس ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺮدي در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻣﻮرد ﺗﺎﻳﻴﺪ واﻗﻊ ﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﻣﻴﺰان ادارك ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ” و ﺗﻌﻬﺪ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات” در ﻛﺎرﻛﻨﺎن و ﻣﺪﻳﺮان ﺷﺎﻏﻞ در ﺳﺎزﻣﺎن ﺧﺼﻮﺻﻲ، ﺑﻴﺶ از ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﻲ و دوﻟﺘﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﻋﺪاﻟﺖ ﻣﺮاودهاي” در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ، از وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻄﻠﻮبﺗﺮي ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد. ارزﻳﺎﺑﻲ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺮدي ﻧﻴﺰ در ﺳﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺷﺎﺧﺺ اﻧﮕﻴﺰه ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮاي ﺗﻐﻴﻴﺮ” در ﺳﺎزﻣﺎن ﺧﺼﻮﺻﻲ و ادراﻛﺎت ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ از ﺗﻐﻴﻴﺮ” در ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي دوﻟﺘﻲ و ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ دﻻﻳﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺿﻤﻦ آﻧﻜﻪ از ﻣﻴﺎن ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي ﺟﻤﻌﻴﺖﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﻐﻴﺮ ﺳﻄﺢ ﺗﺤﺼﻴﻼت” ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻌﻜﻮس ﺑﺮ ﺗﻌﻬﺪﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬار ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﻛﻠﻴﺪ واژهﻫﺎ: ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺮدي، ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ، ﺗﻌﻬﺪ ﻋﺎﻃﻔﻲ، ﺗﻌﻬﺪ ﻫﻨﺠﺎري، ﺗﻌﻬﺪ ﺗﻜﻠﻴﻔﻲ.
