توضیحات
ﭼﮑﯿﺪه
ﺑﯽ ﺷﮏ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اداره و ﮐﻨﺘﺮل ﭘﺪﯾﺪه ي ﺗﻌﺎرض در ﺳﺎزﻣﺎن از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي ﻣـﺪﯾﺮﯾﺖ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﯾﺮان ﺑﺪان ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ. اﻣﺮوزه ﺗﻌﺎرض و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺒﺎﺣﺜﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪﯾﺮان و دﺳﺖ اﻧﺪرﮐﺎران ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮده اﺳﺖ؛ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻌﺎرض ﻣﺨـﺮب درون ﺳـﺎزﻣﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ اﺗﻼف اﻧﺮژي و اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎي ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺳـﺎزﻣﺎن و ﺑـﻪ ﻫـﺪر رﻓـﺘﻦ ﺳـﺮﻣﺎﯾﻪي اﻧﺴـﺎﻧﯽ و ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻧﺸﺎن داده اﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﺣﻞ ﺗﻌﺎرض در ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﯾـﮏ ﻣﺤﯿﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ، ﮐﺎﻫﺶ ﺗﺒﻌﯿﺾ و اﻓﺰاﯾﺶ ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳـﻌﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺮور ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﺒﮏ ﺣﻞ ﺗﻌـﺎرض در ﺳـﺎزﻣﺎن ﻣـﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﭘﻨﺞ ﺳﺒﮏ ﺣﻞ ﺗﻌﺎرض اﺻﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣـﯽ ﮔﯿـﺮد ﻋﺒﺎرﺗﻨـﺪ از : رﻗﺎﺑـت،اﺟﺘﻨﺎب، ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ، اﻧﻄﺒﺎق (ﻣﺪارا) و ﻣﺸﺎرﮐﺖ. از ﻣﻄﺎﻟﻌـﺎت ﺑﺮرﺳـﯽ ﺷـﺪه اﯾـﻦ ﻧﺘﯿﺠـﻪﮔﯿـﺮي ﺣﺎﺻـﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺪﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋـﺪاﻟﺖ ﺳـﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺳـﯿﺖ دارﻧـﺪ ﺑﯿﺸـﺘﺮ از ﺳـﺒﮏ ﺣـﻞ ﺗﻌـﺎرض ﻣﺸﺎرﮐﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﻣـﺪﯾﺮاﻧﯽ ﮐـﻪ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ﻋـﺪاﻟﺖ ﺳـﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺣﺴﺎﺳـﯿﺖ ﻧﺪارﻧـﺪ از ﺳﺒﮏ ﻫﺎي ﺣﻞ ﺗﻌﺎرض رﻗﺎﺑﺖ، اﺟﺘﻨﺎب و اﻧﻄﺒﺎق ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﮐﻠﯿﺪ واژه ﻫﺎ : ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ، ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮزﯾﻌﯽ، ﻋﺪاﻟﺖ روﯾﻪ اي، ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻌﺎﻣﻠﯽ، ﺗﻌﺎرض، ﺳﺒﮏ ﺣﻞ ﺗﻌﺎرض .
