توضیحات
چکیده
ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻭ ﻫﺪﻑ: ﺑﺎ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺑﺰﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻘﺎ ﻭ ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﻰ، ﻟﺰﻭﻡ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﮔﻴﺮﻯ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻼﺵ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﻱ ﺩﺭﺳﺖ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﺳﻄﺢ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﻧﺶ، ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﻜﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﻧﺸﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ، ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺍﺳﺖ. ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﺳﻄﺢ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺵ: ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﺳﻨﺎﺩﻯ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻳﺸﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺍﺑﺰﺍﺭﻫﺎﻯ ﻓﻴﺶ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺍﻳﻰ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻣﺠﺮﺏ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﭘﺎﻳﺎﻳﻰ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺿﺮﻳﺐ ﺁﻟﻔﺎﻯ ﻛﺮﻭﻧﺒﺎﺥ α=0/92)( ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ. ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻣﺎﺭﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻃﻰ ﺁﺯﻣﻮﻥ t ﺍﺳﺘﻴﻮﺩﻧﺖ ﻭ ﻓﺮﻳﺪﻣﻦ( ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺗﺸﺨﻴﺺ، ﺗﺤﺼﻴﻞ، ﺑﻪ ﻛﺎﺭﮔﻴﺮﻯ، ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ، ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻳﺪﻩ ﺁﻝ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻴﻦ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻧﺘﺎﻳﺞ: ﺳﻄﺢ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺷﺶ ﮔﺎﻧﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﻰ ﺑﺎ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻓﻌﻠﻰ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺴﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﻧﺶ،ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ، ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﻛﺰﻋﻠﻤﻰ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻛﻠﻴﺪ ﻭﺍژﻩ: ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ ﺩﺍﻧﺶ ،ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﻰ ، ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﻧﺶ – ﺑﻪ ﻛﺎﺭﮔﻴﺮﻯ ﺩﺍﻧﺶ ، ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﺩﺍﻧﺶ ،ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﺩﺍﻧﺶ ، ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﻧﺶ ، ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺍﻧﺶ
