ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض در ﭘﺮﺳﺘﺎران

توضیحات

ﭼﮑﯿﺪه

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﻗﻀﺎوت ﻓﺮد در ﻣﻮرد ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﯾﮏ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺠﺎرب ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ اﻣﻮر ﻣﻮﺛﺮﺗﺮﯾﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﺣﺲ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﻗﻮي در اﻓﺮاد اﺳﺖ. ﺷﯿﻮه ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي اﻓﺮاد در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺎرض ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺎزﻧﺪه ﯾﺎ ﻣﺨﺮب ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض در ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺮﮐﺰي ﻧﻔﺖ ﺗﻬﺮان اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﻮاد و روش ﻫﺎ: در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ،91  ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﻪ روش ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﺟﻬﺖ ﺟﻤﻊ آوري داده ﻫﺎ از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ي ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ، ﻣﻘﯿﺎس ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﻮارﺗﺰر و ﺟﺮوﺳﻠﻢ”10 -GSE” “Generalized Self-Efficacy Scale, Schwarzer & Jerusalem و اﺑﺰار ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض ارﺗﺒﺎط ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﭘﻮﺗﻨﺎم و وﯾﻠﺴﻮنOrganizational Communication Conflict Instrument, Putnam & Wilson” ” اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS ﻧﺴﺨﻪ 18 ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: ﻃﺒﻖ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻠﻪ، ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﭘﺮﺳﺘﺎران 29/82 و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮه راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﯿﺰان ﮐﺎرﺑﺮد ﺷﺎﻣﻞ: راﻫﺒﺮد راه ﺣﻞ ﮔﺮاﯾﯽ )4/85(، راﻫﺒﺮد ﻋﺪم ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ )3/88( و راﻫﺒﺮد ﮐﻨﺘﺮل )3/39( ﺑﻮده اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از آزﻣﻮن ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و راﻫﺒﺮد ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض راه ﺣﻞ ﮔﺮاﯾﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﯽ داري وﺟﻮد دارد )0/04=P(، اﻣﺎ ﺑﯿﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي ﺑﺎ راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض ﻋﺪم ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ و راﻫﺒﺮد ﮐﻨﺘﺮل ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ آﻣﺎري ﻣﻌﻨﯽ داري وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و راﻫﺒﺮدﻫﺎي اﺛﺮﺑﺨﺶ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ وﺟﻮد دارد. ﺑﺮﮔﺰاري ﮐﺎرﮔﺎه ﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ در زﻣﯿﻨﻪ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي و آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ روش ﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض، ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﺘﺎران ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮔﺮدد.

ﮐﻠﯿﺪ واژه ﻫﺎ: ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي، راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض، ﭘﺮﺳﺘﺎران.