ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﻣﺪﻳﺮان ﮔﺮوﻫﻬﺎي آﻣﻮزﺷﻲ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺷﻴﺮاز و ارﺗﺒﺎط آن ﺑﺎ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ

توضیحات

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺳﺒﻚ رﻓﺘﺎر ﻣﺪﻳﺮان و راﺑﻄﻪ آن ﺑﺎ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﺎرﻛﻨﺎن، ﻧﮕﺮش ﻫﺎي ﺷﻐﻠﻲ ﻛﺎرﻛﻨﺎن و ﻣﻴﺰان رﺿﺎﻳﺖ آﻧﻬﺎ ﻳﻜﻲ از ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ در ﭼﻨﺪ دﻫﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﻫﺪف اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﻣﺪﻳﺮان ﮔﺮوﻫﻬﺎي آﻣﻮزﺷﻲ و ارﺗﺒﺎط آن ﺑﺎ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ اﻋﻀﺎي ﻫﻴﺌﺖ ﻋﻠﻤﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

روش ﻛﺎر ﻧﻤﻮﻧﻪ آﻣﺎري اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ  ﻛﻠﻴﻪ اﻋﻀﺎي ﻫﻴﺌﺖ ﻋﻠﻤﻲ داﻧﺸﻜﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺷﻴﺮاز ﺑﻮد. ﺑﺮاي ﺳﻨﺠﺶ ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﻣﺪﻳﺮان از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ رﻫﺒﺮي ﭼﻨﺪ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﻧﺎرد در ﺳﺎل 1985 ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ، اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺳﻨﺠﺶ ﻣﻴﺰان ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ از ﻣﻘﻴﺎس ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻮرﺗﺮ، ﻣﺎﺋﻮدي و اﺳﺘﻴﺮز در ﺳﺎل 1974 ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﻳﺪ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ اﻃﻼﻋﺎت از آزﻣﻮن ﻫﺎي آﻣﺎري ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ، t و آﻧﺎﻟﻴﺰ وارﻳﺎﻧﺲ و رﮔﺮﺳﻴﻮن ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ.

ﻧﺘﺎﻳﺞ: ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﺑﻴﻦ ﮔﺮوﻫﻬﺎي آﻣﻮزﺷﻲ و ﻣﻴﺰان اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲ دار ﺑﻮد ﺑﻄﻮري ﻛﻪ ﮔﺮوﻫﻬﺎي ﻋﻠﻮم ﭘﺎﻳﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوﻫﻬﺎي ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ از ﻫﺮ دو ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﺗﺤﻮﻟﻲ و ﺗﻌﺎﻣﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ. ﻣﻴﺰان ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ اﻋﻀﺎي ﻫﻴﺌﺖ ﻋﻠﻤﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﺣﺪ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻮد. از ﺑﻴﻦ اﺑﻌﺎد وارد ﺷﺪه ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻨﺪ از ﺑﻴﻦ اﺑﻌﺎد ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﺗﺤﻮل آﻓﺮﻳﻦ و ﺑﻌﺪ ﭘﺎداش ﻣﺸﺮوط از ﺑﻴﻦ اﺑﻌﺎد ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﺗﻌﺎﻣﻞ ﮔﺮا ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﺰان ﺗﺒﻴﻴﻦ را ﺑﺮاي ﻣﺘﻐﻴﺮ واﺑﺴﺘﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. زﻧﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدان داراي ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻮدﻧﺪ P<0/05.

ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﻣﺪﻳﺮان ﻋﻠﻮم ﭘﺎﻳﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي در اﺳﺘﻔﺎده از ﻫﺮ دو ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﺑﺮاي ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻦ اﻋﻀﺎء دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﺎﻫﻴﺖ رﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﻋﻠﻮم ﭘﺎﻳﻪ و ﻟﺰوم آزادي ﻋﻤﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ آﻧﻬﺎ در اﺳﺘﻔﺎده از ﻫﺮ دو ﺳﺒﻚ رﻫﺒﺮي ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ را ﺑﺮ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻌﻬﺪ ﺑﺮ ﺑﮕﺬارد.

ﻛﻠﻴﺪواژه ﻫﺎ: رﻫﺒﺮي – ﮔﺮوﻫﻬﺎي آﻣﻮزﺷﻲ – ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ