ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض و ﺳﺒﮏ ﻫﺎي ﻣﺬاﮐﺮه در ﻣﺪﯾﺮان ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎي ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺷﻬﺮ اﻫﻮاز

توضیحات

ﭼﮑﯿﺪه

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺗﻌﺎرض ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و زﻣﯿﻨﻪ را ﺑﺮاي ﻧﻮآوري و ﺗﺤﻮل ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻟﺬا ﯾﮑﯽ از وﻇﺎﯾﻒ ﻣﻬﻢ ﻣﺪﯾﺮان، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض در ﺳﺎزﻣﺎن اﺳﺖ. ﻫﺪف از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﺒﮏ ﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض و ﺳﺒﮏ ﻫﺎي ﻣﺬاﮐﺮه ﻣﺪﯾﺮان رده ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺷﻬﺮ اﻫﻮاز اﺳﺖ.  روش ﺑﺮرﺳﯽ: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﻘﻄﻌﯽ و ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ  ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﮋوﻫﺶ را 70 ﻧﻔﺮ از ﻣﺪﯾﺮان ﭘﺮﺳﺘﺎري )ﻣﺘﺮون ، ﺳﻮﭘﺮواﯾﺰر  و ﺳﺮ ﭘﺮﺳﺘﺎر( ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎي ﻧﻔﺖ، ﮔﻠﺴﺘﺎن و رازي اﻫﻮاز ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﻧﺪ .داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺷﻐﻠﯽ و دﻣﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ ، ﺳﺒﮏ ﻫﺎي ﻣﺬاﮐﺮه و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض ﺟﻤﻊ آوري ﺷﺪ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار  SPSS11.5 و آزﻣﻮن ﻫﺎي آﻣﺎري ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮔﺮدﯾﺪ.  ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: در زﻣﯿﻨﻪ ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮي اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض، ﻣﺪﯾﺮان ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ 42/9 درﺻﺪ از اﺳﺘﺮاﺗﮋي راه ﺣﻞ ﮔﺮاﯾﯽ، 34/3 درﺻﺪ از اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﻋﺪم ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ، 7/1 درﺻﺪ از اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ و 5/7 درﺻﺪ از اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯿﺰان ﮐﺎرﺑﺮد ﺳﺒﮏ ﻫﺎي ﻣﺬاﮐﺮه در ﻣﯿﺎن اﯾﻦ اﻓﺮاد ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ 30 درﺻﺪ ﺳﺒﮏ واﻗﻊ ﮔﺮاﯾﯽ، 24/3 درﺻﺪ ﺳﺒﮏ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ، 17/1 درﺻﺪ ﺳﺒﮏ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ، 15/7 درﺻﺪ ﺳﺒﮏ ﻫﻨﺠﺎري و 12/9 درﺻﺪ ﺳﺒﮏ ﺷﻬﻮدي ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﯿﻦ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ اﻓﺮاد و اﺳﺘﺮاﺗﮋي راه ﺣﻞ ﮔﺮاﯾﯽ ارﺗﺒﺎط آﻣﺎري ﻣﻌﻨﯽ دار وﺟﻮد داﺷﺖ )0.001=P(. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﺳﺒﮏ ﻣﺬاﮐﺮه واﻗﻊ ﮔﺮاﯾﯽ ارﺗﺒﺎط آﻣﺎري ﻣﻌﻨﯽ دار وﺟﻮد داﺷﺖ )0.008=P(. ﺑﯿﻦ اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض و ﺳﺒﮏ ﻣﺬاﮐﺮه اﻓﺮاد ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﻨﯽ داري وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ.  ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي: ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﮐﺜﺮ ﭘﺮﺳﺘﺎران ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از راﻫﺒﺮد ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض راه ﺣﻞ ﮔﺮاﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اراﺋﻪ راه ﺣﻞ ﺑﻮده و در زﻣﺎن ﻣﺬاﮐﺮه واﻗﻊ ﮔﺮا ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﻧﺘﺨﺎب ﺳﺒﮏ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض و روش ﻫﺎي ﻣﺬاﮐﺮه ﺗﺎ ﺣﺪي ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺤﯿﻂ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ و ﻧﯿﺰ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي ﻓﺮدي ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد.

ﮐﻠﻤﺎت ﮐﻠﯿﺪي: ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻌﺎرض ، ﺳﺒﮏ ﻫﺎي  ﻣﺬاﮐﺮه ، ﻣﺪﯾﺮان ﭘﺮﺳﺘﺎري ، ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن، اﻫﻮاز.