توضیحات
زيتون از شاخه گياهان گلدار، از گياهان جدا گلبرگ و از تيره زيتونيان است. زيتون گياهي است هميشه سبز با عمر زياد كه مي توان به
مفهومي آن را درخت ابدي دانست و در صورتي كه تنه اصلي اين درخت از بين برود زندگي مجددش را با رويش پاجوش ها ادامه مي دهد.
آب و هوا:
زيتون با اقليم هاي مديترانه اي و شبه مديترانه اي سازگار است. زيتون در مناطقي بهترين عملكرد را خواهد داشت كه داراي زمستان هايي
معتدل و تابستان هايي گرم و خشك و طولاني باشند. زيتون به يخبندان هاي شديد حساس است اما اين دما در دوران رشد گياه فرق مي
كند، گياهان جوان تا -9درجه سانتيگراد و درختان مسن تر تا -12درجه سانتيگراد را تحمل مي كنند.
زيتون در مناطقي با بارندگي ساليانه بين 500تا 800ميلي متر بخوبي رشد و نمو كرده و محصول قابل قبولي توليد مي كند. مقدار رطوبت
زياد حمله بيماري هاي قارچي و باكتريايي را فراهم مي كند به همين علت بايد از كاشت آن در كنار دريا خودداري نمود.
بارش تگرگ باعث زخمي شدن شاخه ها و سرشاخه هاي درختان مي شود. وزش باد ملايم براي درختان زيتون مفيد است، زيرا گرده افشاني
زيتون با باد انجام مي شود.
خاك:
درخت زيتون نيازمند خاك عميق رسي-شني، قابل نفوذ و آهك دار با PHقليايي مي باشد و از خاكهاي سنگين هوموس دار،آبدار و اراضي
داراي سطح ايستايي بالاي آب كه حالت غرقابي ايجاد مي نمايد گريزان است و نسبت به شوري خاك مقاومت نسبي دارد. بهترين خاك براي
كشت زيتون ، خاكهاي لومي و رسوبي كنار رودخانه ها و اراضي داراي زهكشي خوب مي باشد.
ازدياد درخت زيتون:
ازدياد درخت زيتون از طرق مختلف صورت مي گيرد مانند كاشت هسته ، قلمه، خوابانيدن شاخه و پيوند بذري.
از ميان طرق مختلف تكثير، بيشتر از كاشت هسته براي تهيه پايه و پيوند و قلمه خشبي و يا نيمه خشبي استفاده مي كنند.
ايجاد باغ زيتون:
قبل از كاشت درخت زيتون عمليات زير روي زمين انجام مي گيرد:
– نقشه برداري و آمايش زمين
– تسطيح و تميز ساختن زمين
– شخم عميق و نصب سيستم آبياري و حفر كانالها
– تعيين تراكم كاشت و حفر چاله
– كاشت نهال و تربيت سه ساله اول پس از كاشت
پاييز سال قبل از كاشت درخت در محل اصلي، دو يا سه سال پس از كاشت بذر يا قلمه زدن، بايد نهالها را از خزانه كنده و آنها را در شياري
به عمق 30تا 40سانتيمتر بطور عمودي زير خاك كرد. براي كاشت درخت زيتون بايد نهالهايي كه قطر 1/5تا 2سانتيمتر دارند را انتخاب
كرد. زيرا به تجربه ثابت شده است كه درختان حاصله از اين نوع نهالها نتيجه بهتري از حيث بهره برداري مي دهند.
يكسال پس از كشت درخت زيتون در محل اصلي يعني اگر هواي محل زياد سرد نباشد، در زمستان و در غير اينصورت از نيمه دوم اسفند ماه
اقدام به هرس مي كنند.براي اين منظور انتهاي نهال را به فاصله 70سانتيمتري از سطح زمين قطع كرده و در 25سانتيمتر انتهاي فوقاني
اين ساقه 3تا 5شاخه جانبي قوي انتخاب كرده، بقيه را حذف مي كنند.
با وجود مقاومت زيادي كه درخت زيتون به بي آبي نشان مي دهد در نقاطي كه تابستان خشك و گرم دارد براي برداشت حداكثر محصول و
تهيه ميوه مرغوب، آبياري حتماً لازم است.
كودهاي ازته تاثير زيادي بر درشتي ميوه و مقدار محصول زيتون دارند، بهمين دليل بايستي ساليانه مقداري كود دامي و شيميايي ازته به
درخت داد.
برداشت محصول:
طرز برداشت محصول زيتون براساس اينكه ميوه جمع آوري شده براي تهيه كنسرو يا براي تهيه روغن باشد تفاوت مي كند.زيتون كنسروي
بايد حتماً دانه دانه از درخت چيده شود، اما در زيتون روغني اين روش برداشت مقرون به صرفه نبوده و با دست كشيدن روي شاخه و يا ضربه
زدن به شاخه ها با يك چوب بلند ميوه ها را از درخت جدا مي كنند.اين طرز برداشت نيز هر چند ارزان تمام مي شود ولي به علت شكسته
شاخه هاي جوان به محصول سال بعد از نظر كميت لطمه وارد مي نمايد
