توضیحات
پرسشنامه مقیاس انگیزه تأیید AMS
تعدادی از سنجشها، از جمله، مقیاس اجتماع پسندی از مارلو و کراون (۱۹۶۰)مقیاس اجتماع پسندی اثر ادواردز (۱۹۵۷)، مقیاس اضطراب آشکار اثر تایلورز (۱۹۵۳)، پرسشنامه اجتماع پسندی کودکان به وسیله کرندال (۱۹۶۵)، مقیاس اجتماع پسندی برای کودکان از والش و دیگران، مقیاس گرایش به وابستگی اثر سینا (۱۹۶۸)، مراکز کنترل کودکان از ناویکی و استریک لند. (۱۹۷۳)، مقیاس جزم اندیشی اثر روکیچ (۱۹۵۶)، مقیاس اف کالفرنیا از آدورنو و دیگران (۱۹۵۰)، مقیاس افکار عمومی اثر بایرن (۱۹۷۴)، ابزار پیشرفته روانشناسی در هند از پاریک و راو (۱۹۷۴) نیز مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین سنجشهای شخصیتی و انگیزشی مرور و به دقت بررسی شد.
راهنما
در این صفحات تعدادی جمله داده شده است. خانه طرف دست چپ نشان می دهدکه جمله «صحیح» است، در حالیکه خانه خانه سمت راست نشان دهنده جمله «نادرست» است. این جمله ها به افکار، رفتار و شخصیت مردم ارتباط دارد.
لطفاً هرجمله را به دقت بخوانید،سپس فکرکنید که آیا این جمله در مورد شما کاربرد داردیا خیر. اگر در مورد شما کاربرد دارد دور خانه سمت چپ دایرهای بکشید که نشان دهنده این است که آن جمله خاص درست است.اگر این جمله برای شما کاربرد ندارد دور خانه سمت راست را دایره بکشید که نشان دهنده جمله نادرست است.
دو جمله به عنوان مثال داده شده است.
جمله ها: نادرست درست
وظیفۀ من این است که به والدین خویش احترام بگذارم. * *
من واقعیت را درک می کنم، نه دیگران. * *
درمثالهای فوق، فردی اولین جمله به نظر خودش درست آمده، بنابراین دور مربع سمت چپ را دایره کشیده است. همچنین دومین جمله به نظر او نادرست آمده است، بنابراین دور مربع سمت راست را دایره کشیده است.
اگر به نظر می رسد که تصمیم گیری درمورد درست یا نادرست بودن جمله ها مشکل است، فکر کنید آن جمله تقریباً نادرست است و مطابق با برداشت خود پاسخ دهید هر جمله باید جواب داده شود.
در صورتیکه هر گونه تردیدی دارید، لطفاً همین حالا بپرسید و به سرعت پاسخ دهید.
مقدمه
با مروری بر مطالعات مشاهده می شود که یکی از محدودیت های اصلی تحقیق در انگیزه تأیید، در انواع فنونی است که برای سنجش این انگیزه اختصاص دارد. در اغلب این مطالعات، نمره های مقیاس اجتماع پسندی به عنوان اندازه های نیروی انگیزه تأیید پذیرفته شده است. در پژوهش هایی که در طی دهۀ شصت و اوایل دهۀ هفتاد گزارش شد، مقیاس اجتماع پسندی که توسط کراون و مارلو(۱۹۶۰) رشد یافته بود،به عنوان مطمئن ترین ابزار مورد پذیرش قرارگرفت.یک آزمون فرافکن ( سالمان ۱۹۶۴) نیز تدوین شد.در سالهای اخیر هم چندین مقیاس جدید گزارش شده است. ( کلایگر و والش، ۱۹۶۷ کرندال و دیگران ۱۹۶۵ – لونبرک و لونبرک، ۱۹۶۴ – والش و دیگران، ۱۹۷۴) علی رغم اینکه شواهدی دال بر وجود قسمت عمده میان- فرهنگی در اجتماع پسندی گزارش شده است( ایواواکی و کوون ، ۱۹۶۴- کوون و فرانکل ، ۱۹۶۴- ادواردز و والش، ۱۹۶۳)، بدون شک این یک واقعیت است که اصولی از رفتار اجتماع پسندی تا حد زیادی به وسیله هنجارهای فرهنگی جامعه تعیین می شود بدین ترتیب بدیهی است که مقیاس اجتماع پسندی که در خارج ساخت و استاندارد شده است، نمی تواند برای سنجش پدیدۀ اجتماع پسندی در این نوع از شرایط اجتماعی که در کشور رایج است، کافی باشد.
از طرف دیگر، منطقی به نظر می رسد که بار دیگر بر تفاوت بیند و اصطلاح اجتماع پسندی و انگیزۀ تأیید،تأکید شود، هر چند که در ادبیات مربوط، قبلاً آنها را بیشتر قابل تبدیل به یکدیگر دانسته اند. همچنانکه پیش از این هم گفته شد مفهوم اجتماع پسندی به مقدار تأثیر فرد یا پاسخ دهنده به جمله هائی که رفتارها، نگرشها یا گرایشهایی را نشان می دهد اطلاق می شود و معمولاً مطابق با هنجارها، ارزشها و آرزوهای آن طیف از اجتماع است که پاسخ دهنده عضوی از آن به شمار می رود. بنابراین اجتماع پسندی مفهومی است که بر یک پدیده دلالت دارد. از طرفی دیگر،اصطلاح «انگیزۀ تأیید » حداقل توسط کراون و مارلو (۱۹۶۴) و همچنین در مقاله کنونی به عنوان یک سازه تبیینی به کار برده شده است. فرض براین است که فردی به علت گرایش انگیزشی که به عنوان انگیزه تأیید تعیین شده است، با جمله های اجتماع پسند یا ناپسند، موافقت یا مخالفت می کند.پس مسلم است که فرد با دارا بودن درجه بالای انگیزۀ تأیید،با تعداد بیشتر و مختلف جمله های اجتماع پسند موافقت خواهد کرد اما همچنین مسلم است که انگیزه تأیید بر انواع دیگر رفتارها که ممکن است گاهگاهی متفاوت از اجتماع پسندی باشد، تأثیر می پذیرد.با چنین فرضیه هایی، از لحاظ روش شناسی ضروری است تعدادی ابزار برای سنجش انگیزه تأیید در دور نمایی وسیع تر و، همچنین به طور مستقیم تدوین شود.
با ساخته شدن چنین فرضیه هایی با توجه به سازه انگیزه تأیید، مسئله بعدی انتخاب یک ابزار مناسب برای ارزیابی نیروی انگیزه تأیید بود. یک مرور کلی بر پژوهش های قبلی نشان داد که محققین اساساً دو روش را به کار گرفته اند که عبارت است از فنون خود سنجی به شکل پرسش نامه و فنون فرافکن.
جدا از تمایل ما در برابر استفاده از اندازه های فرافکن، دلایلی نیز در این زمینه وجود دارد که استفاده از اندازه های فرافکن رد شده است. اگر چه فنون فرافکن اندازه های غیر مستقیم و واقعی تری از مجموعه نیروهای شخصیتی ارائه می دهد و تا حد زیادی امکان خطاهای مربوط به آمایۀ پاسخ، روش های پاسخ و عوامل اجتماع پسندی را مرتفع می سازد، اما حقیقتی کاملاً شناخته شده است که عینیت و واقعیت هسته های فرافکن، اغلب سؤال برانگیز است. علاوه بر این، برخلاف برگه های TAT و رورشاخ، برای بدست آوردن پاسخها یا تصورات ذهنی آشکار انگیزۀ تأیید، مطالب محرک و کار کردی زیادی از آن منتج نشده است.بنابر این محقق تصمیم گرفت که از فن خود سنجی استفاده کند.
این تصمیم منجر به بررسی پرسش نامه های موجود شد و مشخص شد که تمام پرسش نامه های موجود یا تدوین شده در خارج برای افراد همان کشورها تنظیم شده است. نیازی به تأکید نیست که محتوا نیز مانند جنبه های زبان شناسی چنین پرسش نامه هایی، از جهت فرهنگی تعیین شده است و، بنابراین برای استفاده در فرهنگ های دیگر مناسب نیست. از طرف دیگر، در اغلب مطالعات، مقیاسهای جامعه پسندی مورد استفاده قرارگرفته است. بنا به دلایلی که قبل از این در فرضیه ها توضیح داده شد، ترجمه و تطبیق آنها به منظور تحقیق توصیه نمی شود. در نتیجه، نویسندگان چاره ای جز این نداشتند که مقیاس جدیدی برای سنجش جنبه های گوناگون انگیزه تأیید، تدوین کنند. البته بعد از این گاهگاهی بهAMS نیز رجوع می شود.
روش کار
نوشتن و انتخاب سؤالها
تعدادی از سنجشها، از جمله، مقیاس اجتماع پسندی از مارلو و کراون (۱۹۶۰)مقیاس اجتماع پسندی اثر ادواردز (۱۹۵۷)، مقیاس اضطراب آشکار اثر تایلورز (۱۹۵۳)، پرسشنامه اجتماع پسندی کودکان به وسیله کرندال (۱۹۶۵)، مقیاس اجتماع پسندی برای کودکان از والش و دیگران، مقیاس گرایش به وابستگی اثر سینا (۱۹۶۸)، مراکز کنترل کودکان از ناویکی و استریک لند. (۱۹۷۳)، مقیاس جزم اندیشی اثر روکیچ (۱۹۵۶)، مقیاس اف کالفرنیا از آدورنو و دیگران (۱۹۵۰)، مقیاس افکار عمومی اثر بایرن (۱۹۷۴)، ابزار پیشرفته روانشناسی در هند از پاریک و راو (۱۹۷۴) نیز مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین سنجشهای شخصیتی و انگیزشی مرور و به دقت بررسی شد. مرور دقیق بر ادبیات انگیزه تأیید نشان داد که هفت حوزۀ آزمایشی وجود دارد که نشان دهنده رفتارهای انگیزه تأیید است.این هفت حوزه عبارتند از: (۱) رفتار هنجاری (۲)همرنگی اجتماعی (۳) خود نمایی مثبت (۴) حالت دفاعی داشتن (۵) وابستگی (۶) پاسخ دهی اجتماعی(۷) تأیید اجتماعی. اما از آنجا که همۀ آنها با بعضی از جنبه های انگیزه تأیید ارتباط داشتند، پس متقابلاً انحصاری نبودند و ممکن بود یکدیگر را بپوشانند. به منظور وضوح پوشش هر یک از جنبه های AMS، آن طور که در متن بیان شده،و در جدول شماره ۱ نیز آمده است، به شرح زیر توصیف می شود:
۱-رفتار هنجاری: این جنبه از رفتار مربوط به آن گرایشهای رفتاری است که در حد وسیعی با رعایت هنجارهای مشترک با گروه فرهنگی ارتباط دارد و جزء مهمی از تأیید اجتماعی به شمار می رود. هرچند هنجارها بندرت در موقعیتی جداگانه بیان می شوند و به عنوان تکیه گاه هایی برای رفتار ها عمل می کنند. این هنجارها رشته ای از اعمال مقرر را تعریف می کنند، بنابر این رفتار تأیید شده از رفتار تأیید نشده متفاوت است.در مطالعات تأیید اجتماعی توسط کافمن(۱۹۷۱) چنین گزارش شده است که خود نمایی ها قویاً به وسیله هنجارهای اجتماعی کنترل می شود و هنجارها هم آنچه را که مردم می توانند انجام دهند کنترل می کنند.
همچنین هنجارها چنین القا می کنند که مردم باید خودنمایی دیگر افراد را بپذیرند و نباید با آنچه که دیگران می گویند،بحث و جدل نمایند. هنجارهای تعامل اجتماعی در هر روز پی آمدهای قوی به دنبال دارد و تضمین می کنند که مردم برای پذیرش خود نمایی خویش آمادگی دارند، مگر اینکه این خودنمایی ها به طور وسیعی خارج از خط باشد. هنجارها بیشتر از معیارها هستند و بیان می کنند که چه چیزی هنجار و مناسب است. اکثر مردم نه تنها رفتار مؤدبانه را ترجیح می دهند بلکه انتظار چنین رفتاری را نیز دارند. رفتارهای هنجارهای در کسب تأیید مفید هستند و نظم در رفتار بشر را تضمین می کنند به طوری که لزومی ندارد مردم درباره دامنه گسترده آن نگران باشند. هنجارها خدمات اجتماعی مفید ارائه می دهند و به عنوان جایگزین هایی برای تأثیرات غیر مستقیم اجتماعی کار می کنند ( هورتون و دیگران، ۱۹۶۳- جن کینز ،۱۹۶۰)
۲- همرنگی اجتماعی: اگر چه از دیدگاه سطحی، همرنگی به عنوان تشکیل دهنده هنجارها ظاهر می شود، ولی حداقل در یک جنبه اساسی با هنجارها متفاوت است، یعنی به رفتارهای تقلیدی که ناشی از نگرانی از تعلق به گروه اجتماعی آن فرد است،مربوط می شود. همرنگی اجتماعی برگشت و یا موافقت با برخی معیارهای اجتماعی نیست.یک رفتار تطبیقی ضرورتاً از هنجارهای اجتماعی پیروی نمی نکند و به یک معنی نسبت به رفتار هنجاری دارای ثبات کمتری است همرنگی اجتماعی به تغییر فرد در رفتارش بر می گردد تا خود را با انتظارات و خواسته های دیگران متناسب سازد درحقیقت اکثر اوقات، گروه ها یا افراد این انتظارت را روشن و خواسته هاشان را مشخص می سازند که به طور معمول فرد همرنگی را به عنوان انجام بعضی کارها که قبلاً نمی خواسته انجام دهد، می پندارد.(اش – ۱۹۵۲، مارلوو کراون، ۱۹۶۱،استریکلند کراون، ۱۹۶۲)
۳- خودنمایی مثبت: خودنمایی در جهت مثبت به مفهوم خودافشایی در برابر دیگرمردم اطلاق می شود، در حالیکه هردو رفتارهای کلامی و غیرکلامی درباره فرد تبادل اطلاعات می کنند، تمرکز بیشتر بر شکل کلامی آن است. از آنجا که اندازه گیری اطلاعات کلامی آسان تر است، تمرکز بر شکل کلامی آن بیشتر است.در فرآیند خودنمایی دو جنبه وجود دارد:مثبت یا منفی بودن خود افشایی یک فرد، و سطح خصوصی بودن اطلاعات. دلیلی که بر این باور وجود دارد این است که این جنبه ها نقشهای گوناگونی در رفتار خود نمایی دارند. خود افشایی یا رفتار خصوصی معمولاً به عنوان مکانیسم ایجاد اعتماد کار می کند. از طرف دیگر مثبت بودن خود نمایی در ابتدا برای بدست آوردن تأیید و دیگر انواع پاداش از جانب مردم مفید است. افشای اطلاعات خصوصی در مورد یک فرد، دیگران را نیز به این کار ترغیب می کند و احتمالاً اعتماد بین مردم را افزایش می دهد و حال آنکه گفتن چیزهای مثبت اغلب موجب به دست آوردن تأیید از جانب دیگران می شود.هیچ ضرورتی ندارد که بگوییم چون شخصی جزئیات خصوصی زندگی خویش را می گوید قصد ایجاد اعتماد دارد یا اینکه اگر شخصی از خود توصیفی مثبت ارائه می دهد سعی دارد تأیید اجتماعی به دست آورد. با توجه به انواع گسترده پدیده ها، در حقیقت خود افشاگری منجر به اعتماد و خود نمایی مثبت منجر به تأیید می شود.همچنین ممکن است مردم برای به دست آوردن تأیید، حضور خود را مطابق با دیگر جنبه های خویش بروز دهند.آشکار است که آن مقدار که خود را به طور مثبت توصیف می کنند تحت تأثیر تمایل و توانایی آنها برای به دست آوردن تأیید است (اشنایدر و تورکات ۱۹۷۵). خود توصیفی مثبت در رشد ارتباطی مؤثر است.اگر چه خودنمایی نه تنها به رشد ارتباطی کمک می کند، بلکه می تواند در بهره برداری از روابط مورد استفاده قرار گیرد. خود نمایی مثبت به عنوان یک عامل مهم در ایجاد ارتباط شخصی توصیف شده است. مردمی که با روشی اجتماع پسندانه رفتار می کنند و آنها که دارای ویژگی های مثبت هستند،به طور نمونه بیشتر از دیگران که این گونه نیستند مردم آنها را دوست دارند. اکثر مردم از این واقعیت به خوبی آگاهند که اشکال معینی از رفتار احتمالاً بیش از دیگر رفتارها تأیید به دست می آورند.این مطلب که راههای به دست آوردن تأیید ابزار بسیار شناخته شده ای است می تواند به وسیله هر شخصی که استفاده از آنها را در راهی غیر اصولی انتخاب کند،مورد بهره برداری قرار گیرد. بنابر این تحت این شرایط ممکن است مردم ترغیب به تقلب کردن در نظام هنجاری شوند و به این سمت سوق داده شوند که تلاش نمایند از طریق سوء خود نمایی تأیید به دست آورند.
۴- حالت دفاعی داشتن: یکی از عناصر سازندۀ شخصیت بشر،من اوست و تهدید برای من حالت راحتی مناسبی نیست. در نتیجه فرد سعی می کند در چنین موقعیتی دفاع کند. راهبردهای متنوعی برای خلاص شدن از تهدید من اتخاذ کرده ایم. گاهی اوقات تهدید های از قبل پیشبینی شده بر رفتارهای کنونی تأثیرمی گذارند و مردم هم سعی می کنند موقعیتهای تهدید آمیز را با روش مؤثر کنترل نمایند. به عنوان مثال آنها برای این منظور خویش به دنبال توجه و دلیل تراشی هستند. کسی که نیاز به تأیید دارد نمی خواهد که گوشه نشین باشد، و حداکثر سعی خود را می کند که تصور خوبی از خود در چشم دیگران ارائه دهد. این بخش حالت دفاعی داشتن از AMS، مربوط به این جنبه از رفتار اجتماعی است.( بارتل و کراون، ۱۹۶۲؛مک ژینیس، ۱۹۴۹؛ مارلو و کراون، ۱۹۶۴).
۵- وابستگی: ناتوانی ذاتی جهت کارکرد مستقل در هنگام تولد، ما را موجودی وابسته می سازد. در نتیجه برای کار کردن در چارچوب خواسته های محیطی و از عهده چنین خواسته هایی برآمدن، فرد باید به افراد گروه های اجتماعی از انواع مختلف وابسته شود. می توان در مورد یادگیری وابستگی اجتماعی گفت که خود منبع کامرواسازی می شود و در نهایت فرد میل دارد به دیگران وابسته باشد، اگرچه تفاوتهای فردی زیادی در این گرایش به چشم می خورد. فرد با انگیزه تأیید جویی این واقعیت را درک می کند و احتمالاً میل به ارزیابی آن، در یک حالت روانی مثبت است( اشنایدر، ۱۹۶۹).
۶- پاسخ دهی اجتماعی: پاسخ دهی با دارا بودن بعد فیزیکی همراه با ابعاد اجتماعی در افراد متفاوت است. پژوهش در کیفیت زمانی در واکنشهای انسان نسبت به محرکها تاریخچه طولانی دارد و واقعیتی محقق است. بر عکس پاسخ دهی اجتماعی در موقعیت خودش به عنوان یک متغیر نادیده گرفته شده است.دو مقولگی برونگرایی/درونگرایی بر چنین تفاوتی دلالت می کند. اما معانی اضافی دیگر نیز به همراه دارد. در متن حاضر، پاسخ دهی اجتماعی به گرایش فرد برای پاسخ دادن به محرکهای اجتماعی در فراوانی و مقدار بالا اطلاق می شود.در شرایط اجتماعی او می خواهد واکنش داشته باشد و گاهی مواقع نسبت به محرکهای اجتماعی بیش از حد واکنش دارد.( کراون و استریک لند، ۱۹۶۱؛ مارلو،۱۹۶۲)
۷- تأیید اجتماعی: این نوع تأیید به دنبال کسب تأیید فعالانه از عوامل تقویت اجتماعی است. زیرا برای تأیید افراد انگیخته شده، مشوق مهمی است.در گرایشهای رفتاری که در جستجوی تأیید فعالانه به کار گرفته می شوند لازم است فرد در همراهی،رسیدن یا داخل شدن در چنین فعالیتها یا تعامل اجتماعی که منجر به کسب تأیید از افراد، گروه ها یا هر سازمان اجتماعی که به طور مستقیم یا غیر مستقیم از طرف فرد از نظر اجتماعی مطلوب به نظر می رسد،شرکت داشته باشد.
حوزه های خاص توزیع سؤالها مربوط به انگیزه تأیید در جدول شماره ۱ نشان داده شده است.
جدول شماره ۱ –توزیع پرسش های AMS در حوزه های انگیزه تأثیر
| حوزه های انگیزه تأیید | شمارۀ پرسشها | تعداد پرسشها |
| ۱- رفتار هنجاری | ۶،۱۰،۲۵،۲۸،۳۴،۳۵،۳۸،۳۹،۶۲ | ۹ |
| ۲- همرنگی اجتماعی | ۲،۸،۱۴،۱۶،۲۰،۲۹،۴۱،۵۰،۵۴،۶۴ | ۱۰ |
| ۳- خودنمایی مثبت | ۱۵،۴۴،۴۵،۴۶،۴۷،۵۳،۵۵،۵۷،۶۹ | ۹ |
| ۴- حالت دفاعی داشتن | ۵،۷،۱۷،۲۴،۳۱،۳۲،۵۲،۵۸،۷۰،۷۱ | ۱۰ |
| ۵- وابستگی | ۹،۱۱،۱۹،۳۳،۴۸،۴۹،۶۵،۶۶ | ۸ |
| ۶- پاسخ دهی اجتماعی | ۴،۱۸،۲۷،۳۷،۳۷،۴۲،۶۰ | ۷ |
| ۷- تأیید اجتماعی | ۱،۳،۱۲،۱۳،۲۱،۲۲،۲۳،۲۶،۳۰
۴۰،۴۳،۵۱،۵۶،۵۹،۶۱،۶۳،۶۷،۶۸،۷۲ |
۱۹ |
پایایی و روایی : دارد
منبع : دارد
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.