توضیحات
عملا در تمام کارهای جدید مربوط به آکوستیک , نوسانهای فشار صوتی بوسیله نوعی دستگاه گیرنده الکتروآکوستیکی به نام تراگذار گرفته می شود , مثلا میکروفونی که این نوسانانها را به نوسانهای کوجکتر از نوع جریان یا ولتاژـ تبدیل می کند .نوسانهای اخیر یا به طریق الکتریکی برای تبدیل فوری به مکالمه به شکل انرژی صوتی تقویت می کردند ، یا ممکن است آنها را به نوعی ذخیره کرد ؛ نظیر آنجه روی نوار مغناطیسی ضبط می کنند که برای تجزیه بعدی یا برای برگرداندن صدا معمول است . نوسانها پس از تقویت ممکن است بوسیله نوعی فرستنده تراگذار الکتروآکوستیکی به نام بلندگو به ارتعاشاهای صوتی تبدیل شوند.
مشخصات
برای طرح ریزی یک تراگذاری موثر جهت تبدیل انرژی الکتریکی به انرژی صوتی که باید در هوا منتشر شود لازم است چند عامل مربوط به یکدیگر را در نظر بگیریم . این عاملها شکل کارآیی الکتروآکوستیکی ، یکنواخت بودن پاسخ دستگاه به فرکانس ، خطی بودن پاسخ دامنه ، پاسخ عبوری ، قدرت و استحکام برای کار , اندازه ، دوام وقیمت است . بلندگوی ایده آل دارای مشخصات زیر است :
1- پاسخ صوتی که از آن خارج می شود ( باز داده ) در فاصله کامل فرکانسهای قابل شنیدن مستقل از فرکانس باشد
2- در باز داده هارمونیک داخل نسازد ، همچنین بواسطه مدولاسیون داخلی در آن تابیدگی ایجاد نکند.
3- سینگال هایی را که در آن وارد می شوند ( در داده ) خواه عبوری یا پایدار باشند ، باشند ، بتواند عینا به همان شکل دوباره بسازد
4- قادر باشد صورت را..در اطراف خود مستقل از راستا بخصوصی منتشر کند.
5- با در نظر گرفت بازده آکوستیکی که از آن انتظار داریم تا حد امکان از لحاظ اندازه کوچک باشد
تا کنون حتی یک تراگذار که دارای تمام خواص بالا باشد طراحی نشده است . از میان بسیاری اسبابهایی که برای تشعشع انرژی صوتی در هوا ساخته شده اند ، دو نوعی که بیش از همه بکار می روند عبارتند از بلندگوی دینامیکی یا بلند گوی با تابش ، مستقیم و بلند گوی بوق دار . هر دو بلند گوها از تروش الکترودینامیکی که بین حرکت صفحه ای مرتعش ، به نام مخروط بلند گو یا دیافراگم یا دیافراگم ، و جریان موجود در ” پیچیک صوتی ” برقرار است ، استفاده می کنند.