از اعتماد عمومي تا اعتماد سياسي

توضیحات

چكيده
زمينه وهدف: اعتماد عمومى به پليس به عنوان شاخص اصلى عملكرد پليس تلقى مىشود. از اينرو جلب
اعتماد شهروندان و تأمين رضايت آنها از سوى پليس براى ارزيابى و بهبود عملكرد پليس اهميت حياتى
دارد. ادراك و نگرش افراد نسبت به پليس به ارزشها، هنجارها و باورهاى اجتماعى بستگى دارد. به همين
دليل در جوامع با فرهنگهاى مختلف، نگرشهاى متفاوتى نسبت به پليس وجود دارد. بررسى اعتماد عمومى
به پليس در فرهنگها و ارزشهاى اجتماعى مختلف، دانش و بينش متفاوتى طلب مىكند. در مقاله حاضر
سعى كرديم اين عوامل را در پليس ايران بررسى نماييم.
روش: تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردى و از نظر ماهيت و روش، توصيفى- همبستگى مىباشد. براى
گردآورى داده ها ازپرسشنامه استفاده شده است. جامعه آمارى تحقيق شهروندان بالاى 18سال شهر تهران
بوده كه از بين آنها نمونهاى آمارى به تعداد 400نفر بر اساس نمونهگيرى خوشهاى تعيين شده است.
نتيجهگيرى و پيشنهاد: نتايج تجزيه و تحليل يافتههاى تحقيق نشان داد كه بين سه عوامل نگرشى و اعتماد عمومى، رابطه مثبت و معنادارى وجود دارد. در پايان بر اساس نتايج به دست آمده، پيشنهادهايى براى افزايش اعتماد عمومى به پليس ارائه شده است.

واژگان كليدى:
اعتماد، اعتماد عمومى، عوامل نگرشى، اعتماد عمومى به پليس، وجهه و اعتبار پليس، كارآمدى پليس